اهداف نهضت عاشورا 
ان الحسین مصباح الهدى و سفینة النجاة
مخالفین هر مکتب و هر دینى ، در ابتداى ظهور مکتب جدید، بطور علنى با آن برخورد مى کنند، زیرا آن مکتب ، بخاطر جوانى و تازگى آن ، هنوز داراى طرفداران جدى نشده است ، ولى آنها در اکثریت و قدرت هستند، همچنانکه دیدیم مشرکین در صدر اسلام با تمام توان از هر راهى که ممکن بود، مانند شکنجه ، و تهمت و قتل و غارت و جنگ و غیره به مقابله با اسلام پرداختند.
اما پس از آن مکتب و مرام ، پیشرفت پیدا کرد، و داراى طرفداران جدى شد و به قدرت رسید، مخالفین آن مکتب دیگر نمى توانند با روش مقابله رویاروى و اظهار مخالفت علنى به مقابله بپردازند، زیرا با نفوذى که مکتب جدید دارد، آنها رسوا و نابود مى شوند،
بهترین راه براى مقابله با مکتب و انقلابى که پیروز شده است ، همگام شدن ظاهرى با آن مکتب ، و تظاهر نمودن به قبول آن ، و سپس منحرف کردن تدریجى مردم از اصول و پایه هاى آن مکتب است به گونه اى که مردم متوجه حساسیت انحرافات نشوند، تنها وقتى متوجه مکتب و اعتقاد خود بشوند که کار از کار گذشته و در مقابل عمل انجام شده قرار بگیرند، یعنى خود را در عمل و عقیده نسبت به آن مرام سست احساس کنند، اینجاست که یک درخت تنومند و ریشه دار را مى شود موریانه وار بر اثر نابود کردن تدریجى ریشه هاى مخفى آن با یک ضربه و فشار اندک سرنگون کرد.
موریانه حیوانى ضعیف و نابیناست ، به گونه اى که مورچه دشمن سرسخت او به حساب مى آید، اما همین حیوان ضعیف ، اگر به ساختمان یا درخت تنومندى حمله کند، آن را ویران مى کند.
روش ویرانگرى این حیوان بسیار سهمگین است ، او از دو ویژگى استفاده مى کند، ویژگى اول آنکه چون از نور خورشید فرارى است . وقتى به چیزى مانند درخت یا ستون خانه حمله مى کند، آن را از درون پوک مى کند به گونه ایکه جدار بیرونى و پوسته بیرونى سوراخ نشود، به این ترتیب ، انسان هرگز متوجه تهى شدن و سست شدن ستون خانه نمى شود، مگر افراد متخصص و ژرف نگر، ویژگى دوم او این است که ویرانگرى خود را به آرامى و اندک اندک انجام مى دهد، به گونه اى که تا قبل از وقوع حادثه ، هر کس به ستون یا درخت تکیه دهد، متوجه فاجعه اى که در شرف وقوع است نمى شود، آن فاجعه اى که بر سر اسلام به وقوع پیوست و مى رفت تا به مرور زمان ، همراه با خواب غفلتى که سراسر عالم اسلام را فراگرفته بود، ستون خیمه اسلام را یکسره نابود کند، درست مانند همین جریان بود، مسلمانان در خواب غفلت ، و مخالفین به آرامى و تدریج ، مشغول تهى کردن و نابود کردن اساس و ریشه هاى درونى و پر اهمیت اسلام بودند.
آنچه ما در این نوشتار بر آنیم که به وضوح روشن سازیم ، بیان عمق فاجعه و خطر بزرگى بود که مى رفت اسلام و زحمات پیامبر اکرم و شهداء و فداکاریهاى اهل بیت عصمت و طهارت را از بین ببرد. این درست است که خداوند دین خود را حفظ مى کند، اما منافقین سعى خود را بکار خواهند گرفت ، و خداوند هم به وسیله اسباب و علل طبیعى دین خود را محافظت مى کند، و حکمت الهى بر این قرار گرفت که سیدالشهداء، خون خدا شود و سر بقاء دین گردد همچنانکه نبى مکرم آورنده آن شریعت شد.
امیرالمؤ منین علیه السلام وقتى پرچمهاى معاویه و اهل شام را دید فرمود: سوگند به خدایى که دانه را شکافت و خلایق را آفرید، اینها اسلام را بالاجبار پذیرفتند ولى در باطن مسلمان نبودند، وقتى که یار و یاور پیدا کردند، کفر خود را اظهار نمودند و به دشمنى خود با ما برگشتند، جز اینکه نماز را رها نکردند. ⁽³⁴⁾
آنچه بعد از پیامبر اکرم انجام گرفت ، خواسته یا ناخواسته ، نتیجه اى جز نابودى تدریجى اسلام نداشت ،
اکنون به انحرافات و اجتهاداتى که خلفاء در مقابل پیامبر و بعد از حضرت ، نسبت به تغییر دستورات دینى انجام دادند، و کار را به جایى رساندند که امام حسین علیه السلام براى نجات دین ، جز فداکارى چاره اى نداشت ، توجه مى کنیم ،
وضعیت اسلام و مسلمین از ابتدا تا زمان قیام سیدالشهداء  
یا ابا عبدالله انى اتقرب الى الله و الى رسوله و الى امیرالمؤ منین و الى فاطمه و الحسن و الیک بموالاتک و بالبرائة ممن اسس اساس ذلک و بنى علیه بنیانه ...
این همه انحرافات و گمراهیها که منجر به قیام و شهادت مظلومانه اباعبدالله الحسین و یارانش گردید، نتیجه کارهایى است که از اواخر عمر پیامبر به بعد، انجام گرفت .
شروع انحرافات در زمان حیات پیامبر اکرم صلى الله علیه و آله  
جریان را از بستر بیمارى پیامبر شروع مى کنیم ، هنگام رحلت حضرت فرا رسیده بود، در خانه حضرت عده اى از اصحاب از جمله عمر بن خطاب حاضر بودند، پیامبر فرمود: بیائید تا براى شما فرمانى را بنویسم که بعد از آن گمراه نشوید، عمر گفت : پیامبر هذیان مى گوید!! کتاب خدا براى ما کافى است ، تعجب اینجاست که در حضور پیامبر و در زمان حیات حضرت ، عده اى به طرفدارى از عمر برخاستند و حرف او را تکرار کردند، و عده اى سخن پیامبر را تایید کردند و چون مشاجره و سخنان بیهوده بالا گرفت ، پیامبر فرمود: برخیزید. ⁽³⁵⁾
آرى اگر مسلمان از غصه خون بگرید - همچنان که ابن عباس بشدت مى گریست - که چرا نگذاشتند فرمانى را که ضامن هدایت بشر بود، پیامبر اکرم صلى الله علیه و آله صادر کند، جا دارد، و شما خود خوب مى دانید وقتى در حضور پیامبر، با گستاخى به اعتراض برخیزند، در فرداى رحلت حضرت چه رخ خواهد داد؟!
و این اولین و مهمترین انحراف اساسى بود که در مقابل پیامبر انجام گرفت ، این جریان که در کتابهاى متعدد و معتبر اهل سنت آمده است نشانگر مطالب بسیارى است که قلم از ترسیم آن عاجز است .
سپاه اسامه و تمرد مخالفین 
- به دنبال همین جریان ، مسئله تمرد از سپاه اسامه واقع شد، پیامبر اکرم اسامه ابن زید را که جوانى بود تقریبا هیجده ساله در واپسین لحظات زندگى خویش براى جنگ با سپاه روم در سرزمین اردن بسیج نمود، حضرت خود شخصا بسیج نمودن اصحاب را آن هم در حال مرض و تب شدید به عهده گرفت ، کلیه سرشناسهاى مهاجر و انصار امثال ابوبکر و عمر و ابو عبیده جراح و سعد ابن ابى وقاص را در سپاه اسامه گرد آورد و با تاءکیدات فراوان آنها را سفارش نمود که در رفتن عجله کنند.
اما اصحاب از اینکه جوانى حدودا هیجده ساله بر سالمندان فرمانده شده ، شدیدا بر پیغمبر خورده گرفتند و حضرت در حالى که از شدت تب سر مقدس را بسته و حوله اى بخود پیچیده بود، اعتراض آنها را روى منبر پاسخ گفت ،
وقتى بیمارى حضرت شدت گرفت پیوسته مى فرمود: که در تجهیز سپاه اسامه بکوشید، سپاه اسامه را حرکت دهید، سپاه اسامه را روانه کنید، اما عده اى از اصحاب سستى مى کردند، تا اینکه نبى اکرم رحلت نمود و آنها از رفتن امتناع کردند،  پیامبر اکرم مى خواست مدینه را از وجود این افراد خالى کند و زمینه را براى خلافت حضرت على علیه السلام مهیا کند و جلو تندروى برخى را بگیرد تا نگویند على جوان است و ابوبکر پیرمرد، ولى آن ها از پیوستن به لشکر اسامه امتناع کردند که قبل از همه ابوبکر و عمر این کار را کردند، جوهرى در کتاب السقیفه مى نویسد: پیامبر پى در پى مى فرمود: سپاه اسامه را روانه کنید، خدا لعنت کند هر کس از آن روى برگرداند.

الحدیث